دوستداران محیط زیست و جمعی از جوانان نیک اندیش روستای چاه کور امروز صبح - جمعه 15 آبان 94 - در یک اقدام خودجوش و خداپسندانه مبادرت به ترمیم لایه بیرونی آب انبار جنوبی چاه کور نمودند . این آب انبار که جزء چشم اندازهای باستانی چاه کور به شمار می رود ؛ هم اکنون مورد استفاده بخش قابل توجهی از اهالی روستا در زمینه تهیه آب آشامیدنی و بعضاً یک منبع حیات برای پرندگان موجود در زیستگاه ها و حیاط وحش مسقر در ارتفاعات چاه کور می باشد . در مواقعی که بافت این بنا دچار فرسایش می گردد ، جوانان روستا در سایه توجهات متولی این آب انبار - کربلایی ابراهیم زارعی - و بر پایه کمک ها و نذورات مردمی و سایر راههای جذب مالی از قبیل زکات فطره و ... اقدام به ترمیم آن می کنند . گزارش تصویری زیر بخشی از تلاش این عزیزان را به نمایش می گذارد :

آیا میدانید درخت سمنگ ( انار شیطان ) که در اطراف روستای چاه کور روییده است به عنوان یکی از ۱۰۰ درخت زیبای دنیا انتخاب شده است ؟‌؟؟

با ما همراه باشید ...

این حلقه چاه که ستون های آن به استواری مردترین مردهای تاریخ پس از گذشت سالیان دراز هنوز سرپا ایستاده است ، جزء قدیمی ترین آثار بجا مانده از ساکنان قدیمی و در خاک آرمیده چاه کور می باشد . این بنا که تقریباً در مرکز روستا واقع شده است با داشتن استخری که در تصویر قابل رؤیت است ، به احتمال قوی در امور کشاورزی و دامداری مورد استفاده قرار می گرفته است . در حال حاضر به علت خشک شدن آب موجود در آن و نیز عواقبی که برای اهالی بویژه کودکان دارد ، این حلقه چاه توسط ساکنان حومه آن پر شده است.

کُل شَیوِل یا کُل شَیوِلی (kul e shayveli) گودالی است که در صحرای روستای چاه کور واقع شده است.و موقع بارش باران پر از آب می شود و آب در آن ذخیره می شود.

تاریخ کُل شَیوِلی به قبل از انقلاب بر می گردد، در آن زمان که مردم از سنگ و گِل برای ساخت خانه هایشان استفاده می کردند و از این مکان به وسیله لودر که در زبان محلی آن زمان شیول گفته می شد خاک برداری می شد که بعد ها به کُل شَیوِل یا کُل شَیوِلی معروف شد.

هم اکنون مورد استفاده بخش قابل توجهی از اهالی روستا در زمینه تهیه آب دام و گله حیوانات خود و بعضاً یک منبع حیات برای پرندگان موجود در زیستگاه ها و حیاط وحش مسقر در صحرای چاه کور می باشد .

نقل میکنند در زمانهای خیلی قدیم در این روستا قنات هایی بوده است که تا روستای دهنو ادامه داشته است و همه قنات ها به هم مرتبط بوده است و یک شخص به راحتی میتوانسته از این راهروها استفاده کند و مسیر را طی کند.

این بنا که در چند کیلومتری روستای چاه کور و در وسط صحرا قرار دارد و بنام تل دعوتی نام گرفته تنها بخشی از ارتفاعات آن پیداست و مابقی در زیر خاک صحرای وسیع و هموار مدفون شده است مصالح بکار رفته در ساخت آن ساروجی متفاوت و بسیار مقاوم و محکم میباشد که در جای دیگر یا قلعه ای دیگر مشاهده نشده است مشخص است که زمان زیادی نیاز است تا قلعه ای به این بزرگی کلاً در زیر خاک مدفون شود پس از شواهد قضایا مشخص است که بسیار قدمت دارد .به گفته اهالی این قلعه محل دعوت و برپایی جشن های بقیه قلعه ها بوده است و به همین دلیل به قلعه دعوتی معروف شده است.لازم به ذکر است امروزه این اثر تاریخی در حوزه روستای خشتی قرار دارد و در زمانهای قدیم جزو قلمرو  قلات گبری روستای چاه کور بوده است.

تل دعوتی در شهرستان لامرد، بخش علامرودشت، روستای خشتی واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۴ تیر ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۹۲۱۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

این تصویر ، روستای چاه کور را از سمت آب انبار شرق این روستا نشان می دهد . این عکس در فصل بهار از روی ارتفاعات نزدیک روستا گرفته شده است . این آب انبار که در عکس نشان داده شده است در گذشته نه چندان دور، منبع اصلی آب آشامیدنی اکثریت اهالی روستا بوده است و در حال حاضر نیز عده ای از اهالی جهت تأمین آب آشامیدنی خود از این آب انبار استفاده می کنند . لازم به ذکر است که از نظر برخی اهالی ، آب موجود در آب انبارها با هیچ آبی قابل مقایسه نیست اما برخی نیز با استناد به مسائل بهداشتی بر عقیده این افراد خرده می گیرند.

آبگیر های سنگی طبیعی

یا به قول چاه کوری ها "کُل سنگ"